Op 18 november was het dan weer zo ver. Sinterklaas kwam aan in Nederland. Zo ook in Monster. Wij mochten deze intocht weer muzikaal opluisteren. Toen we aankwamen in Monster bij het verzamelpunt, zag het er niet echt gunstig uit qua weer. Eerlijk gezegd kwam het met bakken uit de lucht. Wij hadden ook voor het eerst onze nieuwe outfit aan, en het was maar de vraag hoezeer deze jassen tegen dit noodweer bestemd waren.
Nadat we een lekkere lunch genuttigd hadden, en we compleet waren, wat het uiteraard nog even tijd voor een groepsfoto in onze nieuwe outfit, zolang deze nog droog was.
Hierna werd het toch echt tijd om “ten strijde te trekken” en het slechte weer te trotseren. Aangekomen bij de haven, bleek er al een klein groepje danspietjes te staan om de Sint te verwelkomen. Nadat we weer compleet waren, gingen we richting het punt waar de Sint aan wal zou komen, om daar al vrolijk de nodige Sinterklaasdeutjes aan het toch vele publiek te laten horen. Het weer was ons niet goed gezind, en daarom hadden een aantal van ons doorzichtige regenponcho’s over de jassen aan getrokken. Echter de complimenten van het publiek werd er niet minder om. Dat doet een “band ” goed.
+
Nadat de Sint dan eindelijk, ruim een half uur te laat, voet aan wal had gezet, zat het er voor ons op. Ook voor de bescherming van de meeste instrumenten, en spelende leden, wat dat maar goed ook. De hemel ging op dat moment zo open, dat er geen weg meer terug was, en af te druipen naar drogere gelegenheden.
A.s. zaterdag verwelkomen we de Sint in Hoogvliet en ‘s avonds in Rozenburg. Hopelijk zit het weer dan wel mee.
Afgelopen zondag was het dan eindelijk zo ver. Ons jubileumconcert vanwege ons 50 jarig bestaan. Eigenlijk een 50+ concert, en dan heb ik het niet over de leeftijd van de leden, maar over de jaar waarin we corona achter ons lieten en we alle optredens moesten inhalen, zoals zoveel verenigingen. Vandaar dat we het een jaartje hebben opgeschoven. Maar ik dwaal af. Nu terug naar afgelopen zondag.
Na maanden te hebben gerepeteerd tussen alle optredens door, was daar de dag. 22 oktober was gepland voor het grote concert in de Koningshof in Maassluis. Vanaf 12.00 uur werd er opgebouwd, en vanaf 16.00 uur hadden we de doorloop om te zorgen dat alles goed stond afgesteld.
Om 16.00 uur zat iedereen op zijn plek, en kon de repetitie en doorloop beginnen. Eigenlijk liep dat niet eens zo gek. De verlichting werd afgesteld, de standaards op de goede hoogte, en na ruim 1 1/2 uur waren we klaar voor het concert. Iedereen toog nog even naar huis of naar het verengingsgebouw voor een hapje, om daarna toch wel enigszins zenuwachtig aan het concert te beginnen. Vanaf 19.30 ging de zaal open maar vanaf 19.00 uur stroomde de hal van de Koningshof al goed vol. Ook aardig wat oud leden waren op het concert afgekomen. Niet zo vreemd natuurlijk, aangezien het voor flink wat mensen een “trip down memory lane”was. De stemming zat er goed in, en iedereen had er zin in. Toen dan toch om 19.30 de zaal open ging, en iedereen op zijn plekkie zat, kwamen we op in gala/avondkleding. Niemand kon uiteraard zijn oude uniform meer aan, dus dan moet je wat anders verzinnen. Stipt om 20.00 uur begon het concert met de openingsfanfare zoals we dat deden als drumfanfare. De trompettisten op de trappen en de rest op het podium. De toon voor het concert was ook direct gezet.
Na de Intrada, zoals we dat vroeger noemde, werd onze “verteller” voorgesteld. Gertjan van de Velden is een oudlid, en tevens ook lid van de culturele raad. Hij deed het verhaal van uit een luie stoel, en nam iedereen mee op de muzikale trip van 50 jaar Wapen van Maassluis/Furietoeters. Het werd een boeiend verhaal waarbij er regelmatig “oh ja dat weet ik nog wel “momenten uit de zaal kwamen. Ook de leden die er helaas niet meer zijn, werden niet vergeten. Ik noem een Johan de Lavoir, een Jan Hofman, Klaas en Klazien en zo zijn er nog wel meer. Uiteraard hebben we ook nog mensen die nog wel in leven zijn, gelukkig, maar die ook niet meer bij de club zijn. Laten we niet vergeten wat Jan Groeneveld en Carel Verhappen voor de club betekend hebben. Dit leverde uiteraard wel weer tranen op, in ieder geval als ik voor mezelf spreek. Bij het nummer March to Greenfield, wat ooit speciaal voor Jan Groeneveld geschreven is door Marcel van Raay, draaide Michiel zich even om naar Elly Groeneveld. Helaas kon Jan er zelf niet bij zijn, maar zo liet hij zien dat we aan m dachten. Nadat het eerste gedeelte was afgesloten was het de beurt aan Daan om de jubilarissen naar voren te halen. Ook dit was door de Corona al enige jaren niet meer gebeurd.
Als eerste was het de beurt aan ons oudste lid Albert Knaapen. Deze man is al 79 jaar en speelt nog steeds mee op de bes-bas. Hij heeft wel de straatoptredens vaarwel gezegd, maar dat mag ook wel op deze leeftijd. Albert kreeg van Daan, uiteraard een speech en een vergulde KNMO speld voor 40 jaar lidmaatschap bij het Wapen van Maassluis. Daarna was het de beurt aan (o)pa. Ook pap (cor buys) is al ruim 40 jaar lid bij onze club en speelt nog zoveel mogelijk mee. Muziek is zijn lust en zijn leven. Nadat hij van Daan de speld in ontvangst had genomen, was er nog een verrassing voor hem. Mijn zusje en ik vonden dat hij wel iets extra’s verdiend had. Onze vader is een enorm gewaardeerd lid, bij de club, maar bovenal een vader en opa uit duizenden. Uiteraard ging dit niet zonder een paar tranen te hebben laten vloeien, en nadat hij zijn kado in ontvangst had genomen, ging Daan door naar jubilaris nummer 3. Ook Koen, Maurice, en Patrick, allen al 12.5 jaar lid van de club, kregen hiervoor een bronzen speldje van de KNMO. Uiteraard mochten ook de nodige oorkondes en bloemen hierbij niet ontbreken. En terwijl Daan dacht dat hij klaar was met de jubilarissen was er voor hem ook een speciale verassing. Daan is al lid vanaf het begin, en heeft alle speldjes en oorkondes al gehad. Een aantal jaar geleden is hij al geridderd, dus bleef er nog weinig over wat er voor hem gedaan kon worden. Maar toch……Daan werd benoemd tot Erelid en deze oorkonde werd uitgereikt door zijn eigen moeder, die ook Erelid is. Had hij even niet op gerekend. Zo leuk om mensen op deze manier te mogen verassen.
Uiteraard was dit even een afsluiter met Lang zullen ze leven, en toen brak er even een rustmomentje aan.
PAUZE
En daar gaan we weer. Deel 2 beloofde wat luchtiger te worden, niet zoveel tranen, want dat speelt echt voor geen meter kan ik u vertellen. Gehuld in onze nieuwe jassen, begonnen we aan het tweede gedeelte. Het gedeelte als Furietoeters. Ook hier vertelde Gertjan de rest van het verhaal, nu aan de bar. Ook deze muziek was weer top afgesteld op het verhaal. Nadat we begonnen waren met Ei of the Tiger (klein grapje van Michiel) ging hij weer verder met het verhaal. Er werd verteld over de terugloop van leden, en de fusie die we aangegaan zijn met de Glazen Stad. Helaas is dit op niets uitgelopen, afgezien van de leden die zijn blijven hangen. Ik noem een Jolanda, Mieke en Gerie. Het verhaal gaat door, en ik moet hier wel iets bij vermelden. Ik weet dat vrouwen zich vaak kunnen verkleden in een best korte tijd, maar dat had ik nog niet bij mannen gezien. Onze Michiel kreeg het voor elkaar om in een tijdsbestek van ca. 20 minuten 3 verschillende jassen aan te trekken. Je moet er maar op komen. Hij had dit puur afgestemd op de muziek. Ook Gertjan ontkwam niet aan een lolletje. Hij vertelde verder, en kwam bij het stuk waarin stond dat er vroeger aardig wat relaties waren ontstaan tussen majorettes en muzikanten. Hij zelf was er daar ook een van. Op het moment dat hij daar aanbeland was, kreeg hij van Michiel een majorette baton in zijn handen gedrukt, van laat maar zien dan…..Ach een geintje moet kunnen. Heel langzaam kwam het einde van het concert in zicht. Zoals we eigenlijk bijna altijd doen, en wat ik ooit al eerder heb geschreven, is dit nummer bijna ons lijflied geworden. Ook hier eindigde we met “Echte Vrienden” want bovenal is maar weer eens gebleken wat een enorm fijne muziekfamilie we zijn. Voor elkaar klaar staan staat bovenaan, en ach ……muziek maken verbindt mensen nou eenmaal. We zijn enorm blij dat onze club niet echt onder de Corona heeft geleden en zelfs flink gegroeid zijn.
Als laatste was het de beurt aan Albert. Hij bedankte het publiek voor hun komst, en uiteraard ook de mensen achter de schermen. Uiteraard werden ook Michiel, Gertjan, Jolanda en Paul (ja die van de film en de foto’s) hartelijk bedankt. Het concert was aan het einde gekomen, en Albert eindigde dan ook met de woorden het is de “hoogste tijd”.
We hopen uiteraard dat iedereen enorm genoten heeft, en dat u het leuk vindt om dit nog eens na te lezen. Ik heb het met plezier geschreven.
Ook dit jaar was het weer zover. We mochten de Furiade 2023 openen vanaf de Bruinvisch. Rond 19.00 uur konden we “inschepen” en zodra de metro voorbij was, voeren we onder luid gejuich vanaf de kant de haven binnen. Het was enorm druk, wat ook niet zo vreemd was, want het weer was nog bijzonder goed voor oktober.
Het optreden verliep voorspoedig en rond 20.15 togen we weer van de boot af, alwaar het terug lopen iets bemoeilijkt werd, aangezien het zo druk was. Op dat moment begon ook de lampionnenoptocht waar ook verschillende muziekkorpsen aan mee deden. Maar ook dit keer wat het weer een heerlijk optreden om te doen.
Ook de zaterdag waren we aanwezig op de Furiade. Uiteraard om te laten zien wie de Furietoeters zijn, maar ook om ons concert van 22 oktober te promoten. De zon deed wederom enorm zijn best, en zorgde ervoor dat ook dit optreden goed verliep. Voordat we het wisten was het 12.00 uur en zat het er voor ons weer op. Dit jaar een Furiade om op terug te kijken.
En zoals gezegd: wilt u ons concert bijwonen, 22 oktober in de Koningshof vanaf 20.00 uur. Er zijn nog kaarten.
Vandaag staat Poeldijk op de agenda. Een leuk festival, dit keer met dweil bands, blaaskapellen etc. Afgewisseld met coverbands. Wederom een zeer warme dag. Nog net op tijd kwam Edje aangelopen, die moest eerst nog werken (aaaccchhh). Met zo’n 26 leden waaronder Jordy als gastspeler erbij is het toch geweldig om te musiceren.
Vier blokjes hebben we deze dag gespeeld op diverse podia met diverse muziek. In de pauze’s konden we lekker luisteren naar andere bands onder het genot van een verkoelend drankje met een hapje erbij.
Tot slot is er dan de finale, waarbij alle muzikanten trachten samen te spelen, altijd heerlijk chaotisch maar het gaat om de lol en saamhorigheid. Het laten horen ging super en dat samen zijn nog beter.
Het is grappig om te zien dat we eerst allemaal verspreid op het plein staan , en dan steeds meer als een soort magnetisch veld allemaal weer op een kluitje staan, om te dollen, dansen, lekker gek doen. Wat was dit een leuke, mooie, gezellige dag .
Wat ben ik toch apetrots op ons cluppie. 💓💓💓
Pris.
Wilt u nog meer van ons zien, dan kan dat.
Op vrijdagavond 6 oktober openen we de Furieade Maassluis, vanaf de Bruinvis, en op zaterdag 7 oktober kunt u ons live zien op het podium op de Furieade van 11.15 tot 12.00.
En vergeet vooral niet, op 22 oktober a.s. geven we ons jubileumconcert in de Koningshof in Maassluis en hiervoor zijn nog kaarten te koop. Voorverkoop 7.50 en aan de kassa 10.00 euro.
We gaan weer met de muzikale familie op stap, Dit keer naar Piershil dat is echt geen grap. We begonnen met Pippi, een nummer om makkelijk op te drentelen, Om vervolgens in een stoet naar het podium te slenteren. Het eerste blokje ging super goed, De temperatuur steeg met de minuut, maar deze “Diehards” houden moed.
Even een break tussendoor , En na een verfrissend drankje gingen we er weer voor. Mooie muziek en mooie klanken, Mag ik jullie allen bedanken. Deze muzikale middag zit er weer op, Het was weer gezellig op en top. 👍🏻 Pris
Wilt u nog meer van ons zien, dan kan dat.
Op vrijdagavond 6 oktober openen we de Furieade Maassluis, vanaf de Bruinvis, en op zaterdag 7 oktober kunt u ons live zien op het podium op de Furieade van 11.15 tot 12.00.
En vergeet vooral niet, op 22 oktober a.s. geven we ons jubileumconcert in de Koningshof in Maassluis en hiervoor zijn nog kaarten te koop. Voorverkoop 7.50 en aan de kassa 10.00 euro.
s-Avonds stond er voor ons nog een optreden op de agenda. Deze keer in Abbenbroek, waar een heerlijk stel 80 jaar werd. We waren hier als verrassing geboekt, en dat werd dan ook hartelijk ontvangen. Rond half 8 kwamen we aanlopen met lang zullen ze leven bij VV Abbenbroek, waar de sfeer er al goed in zat. Het weer was dan ook prima.
We hadden een speellijst gekregen, en hier werd dan ook luidkeels mee mee gezongen. Nadat we nog een toegift hadden gegeven, en een heerlijk drankje hadden genuttigd, zat het er voor ons op. Dit was een enorm leuk optreden om met plezier op terug te kijken. Wilt u nog meer van ons zien: aankomend weekend staat we zaterdag in Piershil op de Open Air van 13.00 tot 14.00 en zondag in Poeldijk op het dweilfestijn.
Op 26 augustus togen we met zijn allen naar Vlaardingen om daar in Verzorgingstehuis Vaartland, de bewoners een leuke middag te bezorgen. Daar aangekomen, werden we opgewacht met koffie en thee en konden we nog even relaxen voordat we ons in het “bejaarde gewoel” zouden storten. Zo rond half 3 togen we met Pipi naar binnen, waar de zaal ons al “enthousiast” begroette. Het duurde dan ook even voordat iedereen in de stemming kwam. Maar na een aantal nummers gespeeld te hebben, kwamen toch de handjes op elkaar en na een goed uurtje doorgespeeld te hebben, kwam het voor ons tot een einde. Hopelijk heeft iedereen genoten.
Op 15 juli jl. waren we uitgenodigd om het Zomerspektakel Maasdijk muzikaal te ondersteunen. Het gaat hier om een marathon door Maasdijk en het loopt natuurlijk altijd lekkerder met een muziekje eronder. Rond half 1 waren we compleet, en verzamelden we ons op het evenemententerrein. De planning bleek wat chaotisch maar het is dan ook een enorme onderneming. Gelukkig was het weer goed, en de consumpties aanwezig.
Rond kwart over 1 togen we naar het beginpunt, alwaar de eerste lopers al voorbij kwamen. Tot ca 2 uur zorgde we voor de muzikale sfeer en die werd door het aanwezige publiek goed ontvangen.
Toen de meeste lopers voorbij waren, togen we naar het eindpunt om de lopers daar weer muzikaal binnen te halen. De sfeer was hier goed, en ook daar werd er enthousiast op gereageerd. Na een goed half uurtje, flink zweten, want de zon stond op zijn hoogst, speelde we ons laatste nummer, en zat de dag er voor ons op. Weer een heerlijk optreden in de pocket.
Waar gewerkt wordt, moet ook tijd zijn voor ontspanning. Wij bij de Furietoeters doen dat door jaarlijks een bbq te organiseren, die druk bezocht wordt door de leden en aanhang. Ook dit jaar weer. Deze keer op 24 juni. Het weer was nog steeds perfect, en nadat onze altijd trouwe crew, de boel had opgebouwd, stroomde vanaf een uurtje of 4 de mensen binnen. De bbq werd aangestoken en onze vaste bbq master, Mike zorgde ervoor dat iedereen voorzien werd van een heerlijk stukje vlees of vis.
De stemming zat er al snel goed in, en al snel werd ook nu weer de karaoke machine tevoorschijn gehaald. Het werd een feestje, wat wij de Furietoeters enorm belangrijk vinden. Zo houden we de “sjeu” er in zoals ze wel eens zeggen, en blijft het bij ons ook gezellig.
Rond een uurtje of 11 sloten we de avond af, en nadat iedereen nog even had meegeholpen om de rommel weer op te ruimen, togen we huiswaarts. Een warm, druk weekend, maar wel een waar iedereen met plezier aan terug denkt. Op naar de volgende bbq.
Zoals ook ieder jaar was er in het Westland weer het 3 daagse Varend Corso. De eerste dag, 23 juni eindigde deze in Maassluis, alwaar ook direct de prijsuitreiking van de boten gedaan werden. In afsluiting van de eerste dag, werd het Meezingspektakel weer georganiseerd. Een muzikaal feest, waarin diverse koren mee doen, die werkelijk voor iedereen wat wils op hun repetoire hebben staan. Nu zingen wij niet, maar ook wij kregen hiervoor een uitnodiging. Wij mochten de avond inluiden. De temperatuur was goed, en na de soundcheck was het de beurt aan de solo zangeres van de avond. Zij zorgde er al direct voor dat de sfeer er goed in kwam. Er werd mee gezongen, en ook werkelijk gedanst.
Nadat zij haar eerste sessie had afgesloten, was het de beurt aan ons. Echter was in het vak naast het Meezingspektakel op dat moment de prijsuitreiking begonnen van de boten, dus dat liep enigzins door elkaar. Nadat dan de prijzen uitgereikt waren, konden we eindelijk van start. Ons programma werd enigzins ingekort maar dat mocht de pret niet drukken. Wij spelen toch wel door.
Na ons blok te hebben afgemaakt en op het eind Echte Vrienden te hebben gespeeld, wat zo langzamerhand ons lijflied is, sloten we de avond af. Het was een feestje om te doen. Hopelijk volgend jaar weer
Deze website gebruikt cookies u kunt alles na lezen op onze Privacy pagina
