Ook voor het Sophia was het eind 2021 eindelijk weer feest. Na een karig jaar daarvoor, werd het deze keer weer wat groter aangevraagd. Uiteraard moet een ziekenhuis altijd rekening houden met een epidemie, en dus werd er besloten dat het feest voornamelijk buiten plaats zou vinden. Sinterklaas zou via een hoogwerker contact hebben met de kinderen binnen, en wij zouden hem begeleiden hierin. Nou dat werd een flink feest. De ochtend begon vroeg voor ons, rond 8 uur zouden we ons melden bij het Sophia.
Gelukkig hadden we de firma Nootenboom weer bereid gevonden om ons te sponseren met een busje, zodat we veilig en in 1x naar Rotterdam konden gaan en ons geen zorgen hoefde te maken over de parkeerproblemen.
Rond kwart over 7 vertrokken we vanuit Maassluis naar Rotterdam en al vroeg zat de stemming er bij de “bende van ellende” er goed in.
Aangekomen in Rotterdam werden we weer ontvangen door Annelies, een van de organisatoren. Na een lekker ontbijtje konden we onderweg naar het startpunt. Daar stonden weer diverse voertuigen op ons te wachten waarmee de stoet gevormd werd.
Toen iedereen verzameld was, kwam de stoet in beweging. En gingen we langzaam aan naar de binnentuin van het Sophia om daar Sinterklaas een vrolijke rondleiding te geven. Dit werd dankbaar ontvangen door de vele kinderen die helaas met dit soort dagen in het ziekenhuis moeten verblijven. Na nog een aantal vrolijke deuntjes te hebben gespeeld, was het voor ons weer tijd om terug te gaan naar huis. Na nog een gezamelijke foto te hebben gemaakt, zat het er voor dit jaar voor ons weer op. Dit is altijd een optreden wat me met zoveel plezier kosteloos doen. Dit is echt dankbaar. Hopelijk dit jaar weer.
Eindelijk mochten we de straat weer op. Na een jaar van beginnen, stoppen, weer beginnen en weer stoppen kwam heel langzaam de boel weer op gang. Ons eerste optreden van 2021 wat de Sinterklaasintocht van Rozenburg. Ook de Sint en zijn pieten waren verheugd dat we weer mochten.
Op 20 november kwam in Rozenburg de Sint en zijn Pieten aan. Door de coronacrisis die er nog steeds was, werd het programma enigszins veranderd. Om geen hele grote groepen bij elkaar te krijgen werd er besloten dat de intocht naar de avond werd verzet en dat dit in een stoet door Rozenburg zou gaan. Wij als band hadden het geluk om deze toer te doen in een trein. Met wat passen en meten paste we met zijn allen in de trein, en toen ook de Sint met zijn trouwe ros en pieten in de stoet waren aangesloten, konden we van start. Het weer was goed, het was druk op de route, en de stemming zat er al snel goed in.
Na een goed uur door Rozenburg te hebben gereden kwamen we aan op het Raadhuisplein alwaar er op dat moment niets meer van de corona crisis te merken was. Het was er enorm druk, en je kon goed merken dat iedereen blij was dat er weer wat kon. Nadat we de Sint en zijn Pieten bij het Sinterklaashuis hadden afgezet, vertrokken wij in volle vaart weer terug naar het startpunt waar het ervoor ons op zat. Al met al was dit een heerlijk begin weer van een muzikaal seizoen.
Vlak na de zoveelste lockdown die Nederland moest ondergaan, en we eindelijk weer aan de bak mochten, kregen we een aanvraag om te spelen op een bruiloft. Dit zou een optreden worden samen met zangeres Ellen ten Damme. Het bruidspaar had haar geboekt en het leek ze een leuk idee om dit samen met een band te doen. Zo gezegd, zo gedaan. Ellen kwam repeteren in ons gebouw waarna het optreden een aantal dagen later zou zijn. Na de nodige aanpassingen in de muziek, waren we klaar om te gaan shinen. Speciaal in marine kleding togen we op 18 september 2021 richting de haven waar het bruidspaar op een boot zou aankomen.
Uiteraard waren er de nodige vertragingen, maar toen het bruidspaar dan toch voet aan wal zette, was voor hun de verassing compleet. Het werd een heel leuk optreden. Na nog een groepsfoto met Ellen gemaakt te hebben zat het er voor ons weer op.
Yes, we konden weer een sinterklaasoptreden verzorgen. Deze keer als Pietenband bij Lely in Maassluis. Uiteraard werden hier ook nog de nodige regels nageleeft al viel dit niet mee. ‘s Morgens was het al een drukte van jewelste bij Lely in de hal, om iedereen zo snel mogelijk in de juiste kleding te krijgen. En dit allemaal op 1 1/2 meter.
Lely had dit jaar een ander idee om dit feest tot een succes te maken. Niet met een grote ontvangst in de hal maar een soort Drive-thru. (net zoiets als bij de Mac) maar dan zwart.
In diverse tijdsblokken konden de gasten met de auto langs de sint rijden om vervolgens lekker snoepgoed van de pieten te krijgen. Wij stonden aan de andere kant om het geheel muzikaal te omlijsten. Al met al een drukke dag want de tijdsblokken liepen over de hele dag. Maar ook hier kwam uiteindelijk een eind aan. Aan het eind van de dag gingen we moe, kou maar toch tevreden weer naar huis. Op naar de volgende lockdown, want die kwam er al snel weer aan.
Op 18 juli 2020 hadden we weer ons eerste optreden. Ook nog op 1 1/2 meter, want je weet maar nooit. Dit was een verassingsoptreden voor Joep. Joep heeft bij ons in het bestuur gezeten en ook zijn kinderen zijn altijd lid geweest. Het was dus niet meer dan logisch dat wij een vrolijke noot zouden komen brengen.
s Middag was het verzamelen in ‘s Gravenzande en toen de eerste noten klonken kwam Joep blij verrast naar buiten. Het werd een leuke serenade en na een hapje en een drankje, zat het er voor ons weer op.
Het hele land had het gehad. Alles in lockdown. Hoe lang zou dat gaan duren? Ook wij baalde er flink van. Ongeveer 3 maanden zijn we de eerste keer in lockdown geweest. Op 2 juni 2020 mochten we weer. Zoveel mogelijk buiten in de frisse lucht, en het was best fris, en uiteraard 1 1/2 meter uit elkaar. Het was uiteraard niet grappig maar we waren maar wat blij dat we elkaar weer zagen. 3 maanden is best lang als iemand anders beslist dat je niet mag doen wat je al jaren op dezelfde dag doen.
Op het veld aan de zijkant van het gebouw werden de stoelen opgezet, en al snel klonken toch de eerste vrolijke noten weer. Zelfs met publiek. Helaas duurde het niet al te lang. Al snel daarna ging de hele boel weer op slot. We moesten het er maar mee doen. Laten we hopen dat we dat niet meer mee maken.
Voor ons zit ook dit carnaval er weer op. Carnaval begon voor ons op zaterdag 22 februari bij onze vrienden van CV de Smooksnuivers in Rozenburg. Een traditie die al vanaf het begin van ons “Furietoeters zijn”stamt.
Uiteraard was het weer niet echt toppie, maar voor de CV mocht dit de pret niet drukken. Om kwart voor 12 verzamelde we ons in de Tempel der Zotheid om daarna in een kleurige stoet te vertrekken naar het Raadhuisplein in Rozenburg, voor het uitreiken van de sleutel van de stad.
Nadat we meerdere malen zowat van de straat geblazen waren door de sterke wind, kwamen we aan op het Raadhuisplein. De sleutel werd uitgereikt, de dansmariekes deden een klein optreden en toen volgde er nog een kleine rondrit over het plein.
Onder de geimproviseerde (het muziekboekje waaide alle kanten op) klanken ging het hele gezelschap terug naar de Tempel der Zotheid. Voor ons zat het optreden erop voor deze middag. ‘s Avonds ging het voor ons verder.
Dit was rond 21.00 uur. We verzamelde ons wederom in de Tempel der Zotheid om onze opwachting te maken voor het Grote Carnaval. Op de klanken van Pipi Langkous kwamen we binnen en werden we wederom enthousiast ontvangen. Nadat Prins Ron iedereen verwelkomd had, werd er de eerste polonaise ingezet. Na een kwartier nam de HuisDj het over, en konden we even rustig aan doen. Nadat we ons laatste blok om kwart over 11 hadden voltooid zat het er voor ons weer op. Op naar volgend jaar.
Ons tweede carnavals optreden begon de maandag erna. Na de zondag flink uitgerust te hebben, verzamelde we ons op maandagochtend om kwart over 5 s morgens. Het was enorm vroeg, maar de stemming zat er al goed in.
Een mooie bus, een vriendelijke chauffeur en het was droog. Toen nog wel…… Om ca. kwart voor 6 togen we naar Meerbusch am Nierst. Zoals altijd reed Ton samen met Nico de bus waar onze Riksja’s in stonden.
Deze gebruiken nu al wat jaartjes, aangezien we iedereen mee willen nemen, maar niet iedereen kan dit stuk meer lopen. Aangekomen in Meerbusch bleek alles daar al helemaal klaar te staan. Daar beginnen de optochten blijkbaar s morgens om 9 uur al. De bedoeling van de optocht was het van boerderij naar boerderij gaan. De fietsen werden uitgeladen en toen kwamen we er wel achter dat deze niet van hele goede kwaliteit meer waren. De optocht werd gestart en Joep en Ronald fietste alsof hun leven ervan af hing. Uiteraard was het ook begonnen met miezeren. De optocht was niet zo lang, dus dat viel reuze mee. Dachten we…….. Nadat we na een goede 2 uur terug waren bij het beginpunt dachten we dat het erop zat, maar niets bleek minder waar. Op ieder open plein, bij een boerderij of een cafe werd door alles een kleine show gegeven onder muzikale begeleiding.
Zo rond half 1 mochten we dan toch aan de lunch. De warme lunch die al klaar stond werd goed ontvangen, en na een goed uur konden we er weer tegen aan. Toen bleek pas het tweede deel te gaan beginnen. 1 fiets ging nog wel, de andere bleek afgeschreven. Het fiets niet echt lekker met lekke banden. Dan maar lopen. Nu bleek pas dat we van boerderij naar boerderij zouden gaan, en deze liggen uiteraard niet naast elkaar. De optocht zou duren van kwart voor 2 tot ca. 3 uur, maar toen we dan uiteindelijk klaar waren, was het ondertussen 5 uur geweest. Door de lengte van de optocht en de enorm vriendelijke bevolking die overal langs de kant stond met allerlei lekkers duurde het enorm lang voordat we bij het eind waren. Uiteindelijk bleek dat we een tocht van ca. 14 km gelopen had. Was best een hele lange vermoeiende dag. Dit was al een flinke tijd geleden.
Opgelucht dat het erop zat togen we met de bus naar de jeugdherberg waar we zouden overnachten. Ook daar stond het eten klaar. Nadat iedereen klaar was met eten, en de kamers verdeeld waren, bleek er toch nog genoeg energie over te zijn, om nog even een aantal gezellige uurtjes met elkaar door te brengen. Zo sloten we de dag toch nog gezellig af.
De tweede dag begon alweer vroeg. Rond half 9 werden we bij het ontbijt verwacht, waarna we de kamers opruimde en moesten wachten totdat we naar Mönchengladbach konden vertrekken. Daar vind op de dinsdag na Rosemontag de grootste optocht van Europa plaats. Echter zouden we pas om 11 uur vertrekken, dus we moesten nog even een tijd ons zelf vermaken. Dan worden er nog was groepsfoto’s gemaakt. Altijd leuk. Ook werd de nog enige werkende fiets, toch nog wat beter gerepareerd. Niet prettig, als je op twee fietsen rekend en je houdt er uiteindelijk maar 1 over.
Rond 11 vertrokken we dan naar Mönchengladbach. Het weer was goed. Er stond een zon hoog aan de hemel, en de lucht was blauw. Aangekomen op het verzamelpunt, verdween helaas de blauwe lucht, en ging het druppelen. Nadat we toegesproken waren door de organisatie, vertrokken we al lopend naar het startpunt. Helaas ging dat niet voor ons allemaal op. Daar aangekomen was het een kleurig geheel. De optocht was al gestart en het duurde helaas nog een hele tijd voordat we konden invoegen in de optocht. Eindelijk om kwart over 2 was het onze beurt. Ook deze tocht bleek langer dan gepland, en om kwart over 4 kwamen we eindelijk weer terug bij het startpunt. Gelukkig was het wel droog gebleven. Weer aangekomen bij het verzamelpunt waar ook de bus stond, bleek dat we precies op tijd klaar waren. Nadat we allemaal weer in de bus zaten, ging de hemel open en ging ook niet meer dicht. De regen kwam op dat moment met bakken naar beneden. Afgesproken werd dat we onderweg nog even zouden stoppen om een hapje te eten en zo werd de terugreis begonnen. Zo rond half 9 savonds reden we Maassluis weer binnen, en konden we 2 vermoeiende maar wel heel gezellige dagen afsluiten. Dit was zeker voor herhaling vatbaar maar dan misschien volgend jaar op een wagen.
Na afloop van het concert zijn we de opbrengst gaan tellen. Nogmaals genoemd, we deden dit ook voor Stichting Ambulancewens. Een stichting die mensen in hun o.a. laatste levensfase nog 1x een wens laten vervullen. Deze mensen doen geweldig werk, en we zijn dan ook heel trots geweest dat we voor deze stichting dit concert hebben mogen doen, en dat we de cheque met een bedrag van 300 euro hebben mogen uitreiken
De afgelopen weken waren enorm druk voor ons. In voorbereiding naar ons kerstconcert, en ook nog optredens er tussen door, wisten we af en toe niet meer aan wat voor optreden we aan het bouwen waren. Maar het was het waard.
Ik begin bij het begin.
Een aantal maanden geleden werd het idee geboren om het kerstverhaal te vertellen maar dan in een modern jasje. Een soort Passion zeg maar. De muziek werd bij elkaar gezocht en er werd druk op geoefend. Maar het was totaal nog geen geheel.
Dat kwam nadat Jordan het verhaal geschreven had. Een verhaal dat de misstanden van deze tijd verteld. Een gevoelig verhaal, en daar moest uiteraard de juiste muziek bij gekozen worden.
Na weken van repeteren, was het dan eindelijk zo ver. Het verhaal was af en een proefversie werd verteld. Om rillingen van te krijgen. Het laat maar weer eens zien in wat voor maatschappij we eigenlijk leven.
Het verhaal was af, de muziek op de juiste manier erbij gezocht. We konden er een geheel van maken. En daar werd hard aan gewerkt. Uiteraard op de normale repetitie op de dinsdag van Michiel maar ook de woensdag werd gebruikt om te repeteren. Dit onder de leiding van onze 1ste instrukteur, Andre Leer. Toen kwamen we er achter dat het wel waanzinnig mooi zou zijn als sommige nummers gezongen zouden worden. Dit werd gedaan door het zangduo Martin en Irene.
Nadat we de eerste repetitie met zijn allen hadden gehad, kwamen we tot de conclusie dat dit best wel eens een succes zou kunnen worden. Dat maakte dat de motivatie nog groter werd. Daarbij deden we het ook voor een goed doel. Alle vrijwillige bijdragen die we zouden ontvangen kwam ten bate voor Stichting Ambulancewens.
22 december naderde met rasse schreden. Er moest nog enorm veel gedaan worden. Dit zou niet gelukt zijn zonder de hulp van mensen die voornamelijk achter de schermen werken. Jolanda, Cor, Angelique, Daan om maar een paar mensen te noemen.
Het werd een geheel en toen het decor dan eindelijk op zijn plek stond en hing, konden we ervoor gaan. Rond twee uur stroomde de zaal vol, en uiteindelijk zat er zo’n 125 man binnen. De promotie was dan ook enorm geweest van te voren.
Om 3 uur begon het concert waar we al zo lang voor aan het werk geweest waren. De lichten gingen uit, en toen Jordan begon te vertellen kon je een speld horen vallen. Het gelukkig zwaar beginnende verhaal, eindigde goed. En door de zang van Martin en Irene, was het helemaal af. Het was een perfecte middag. Maar een kerstconcert zou geen kerstconcert zijn als er ook geen kerstmuziek zou zijn dus de kerstmutsen kwamen tevoorschijn, en we sloten het kerstconcert af met wat kerstnummers. Maar het leukste moest nog komen. Onze instructeur Michiel die een ietwat hekel heeft aan het nummer Last Christmas van Wham wist niet dat we nog iets voor hem in petto hadden. Samen met Andre hadden we dit nummer, ietwat illegaal ingestudeerd, en toen het moment daar was, nam Andre het stokje van Michiel over en zette we Last Christmas in. Uiteraard wist hij niet wat hij hoorde, maar kon hij er ook om lachen. Deze succesvolle middag sloten we af met een gezamenlijke maaltijd, en uiteraard nog wat gezang. Wat kun je anders doen als je twee van die kanjers in je gebouw hebt . Het was een top middag. Ik hoop dat we in de nabije toekomst meer van dit soort concerten kunnen brengen.
Dit jaar zouden we voor het eerst een kerstoptreden doen. Dit op de kerstmarkt in Maassluis op 14 dec. Toen we echter op de markt kwamen bleek de kerstmarkt een dag later te zijn, en waren wij er om het winkelende publiek vast in de stemming te brengen. Het nadeel was wel, dat het enorm slecht weer was, dus waren er weinig mensen op straat.
Dat hield ons echter niet tegen om toch rond 13.00 uur te beginnen, en als het maar enigszins droog was, bleven er toch wat mensen staan. Na zo’n goede 3 kwartier konden we even warm worden bij cafe de Waker en terwijl het buiten met bakken naar beneden kwam, zat de stemming er bij ons goed in.
Na onze warmop pauze, werd het even droog en togen we weer naar buiten. Het was in ieder geval een goede manier om onze kerstnummers even door te nemen die we ook een week later ten gehore zouden brengen op ons kerstconcert.
Helaas bleek het weer ons toch niet goed gezind. Na 1 nummer verplaatste we ons onder de luifel van de Waker, waar we dicht bij elkaar kropen om toch onze nummers te spelen.
Ondanks het enorm slechte weer klonk het niet slecht en bleef ook de stemming er goed in zitten. Toen echter rond half 4 echt de hemel openbrak, vonden we het welletjes en zijn we afgetaaid naar huis. Hopelijk volgend jaar, wel op de kerstmarkt en hopelijk ook droog.
Nadat iedereen weer was opgedroogd, en bijgekomen was het tijd voor ons avondoptreden. Ook dit jaar zorgde we weer voor de vrolijke noot bij CV de Smooksnuivers in Rozenburg. De opening van het seizoen dmv het Prinsenbal wordt echt een traditie voor ons. Rond 20.00 uur verzamelde we ons bij de Smooksnuivers, waar het feest al in volle gang was. Het was een enorm drukke en koude dag geweest, dus we moesten ons er wel even doorheen werken. Echter na het eerste blok, zat ook hier de stemming er weer goed in. Na 3 blokken te hebben gespeeld, was het dan rond 24.00 uur echt tijd om onze bedden op te zoeken. In deze weken was het ook best verwarrend.
Carnaval-Sinterklaas-Kerst-weer carnaval. Ik wist op een gegeven moment niet meer wat voor muziek ik op mijn instrument moest zetten. Maar we hebben het met heel veel plezier gedaan.
Deze website gebruikt cookies u kunt alles na lezen op onze Privacy pagina
