Zoals ook ieder jaar was er in het Westland weer het 3 daagse Varend Corso. De eerste dag, 23 juni eindigde deze in Maassluis, alwaar ook direct de prijsuitreiking van de boten gedaan werden. In afsluiting van de eerste dag, werd het Meezingspektakel weer georganiseerd. Een muzikaal feest, waarin diverse koren mee doen, die werkelijk voor iedereen wat wils op hun repetoire hebben staan. Nu zingen wij niet, maar ook wij kregen hiervoor een uitnodiging. Wij mochten de avond inluiden. De temperatuur was goed, en na de soundcheck was het de beurt aan de solo zangeres van de avond. Zij zorgde er al direct voor dat de sfeer er goed in kwam. Er werd mee gezongen, en ook werkelijk gedanst.
Nadat zij haar eerste sessie had afgesloten, was het de beurt aan ons. Echter was in het vak naast het Meezingspektakel op dat moment de prijsuitreiking begonnen van de boten, dus dat liep enigzins door elkaar. Nadat dan de prijzen uitgereikt waren, konden we eindelijk van start. Ons programma werd enigzins ingekort maar dat mocht de pret niet drukken. Wij spelen toch wel door.
Na ons blok te hebben afgemaakt en op het eind Echte Vrienden te hebben gespeeld, wat zo langzamerhand ons lijflied is, sloten we de avond af. Het was een feestje om te doen. Hopelijk volgend jaar weer
Op 17 juni jl. stond er bij de Karperhoeve in Maassluis weer een Boerenmarkt gepland, en een aantal jaren geleden waren we hier ook te gast. Ook dit jaar mochten we de boel komen opluisteren. Ook nu was het weer warm. Waar er aan heb begin van de week nog naar uitzag dat het een aangename 23 graden zou worden, bleek het nu rond de 28 graden te zijn en volop zon. Was weer even slikken. Echter stonden we onder een grote parasol, en konden we rond 3 uur onze set beginnen.
Het enige nadeel is wanneer je aan het eind van de dag moet spelen, dat het meeste publiek al naar huis is, en dat je eigenlijk voor maar heel weinig publiek speelt. Maar ach……een zonnige repetitie is ook nooit weg. Ons eerste blokje eindigde rond 10 voor half 4 zodat we weer even op adem konden komen in de schaduw met een koel drankje, en om 10 over half 4 begonnen we aan de tweede set. Voor ons liep het lekker en rond 4 uur sloten we ook dit optreden dan weer naar volle tevredenheid af.
Wilt u wat meer van ons zien, a.s. vrijdagavond spelen we bij het eind van de eerste dag van het Varend Corso en de avond van het Meezingspektakel bij het Schuurkerkje in Maassluis. We starten daar tussen 7 uur en half 8. Uiteraard bent u ook welkom om eens een keer te komen kijken bij een repetitie op dinsdagavond in het Muziekgebouw op de Albert Schweitzerdreef in Maassluis vanaf kwart voor 8 savond.
Het beloofde een bloedhete, zinderende dag te worden op 11 juni jl. Nee dit is niet het begin van een bloedhete roman, maar ons uitje naar Bemmel voor de 35ste Bemmelse dweildag. Voor ons was dit de eerste keer dat we hier aan mee deden en dat we uit kwamen in de Leutklasse.
Rond kwart voor 8 s morgens verzamelde iedereen zich bij ons gebouw in Maassluis om rond 8 uur te vertrekken richting Bemmel.
De stemming zat er gelijk ondanks de al snel stijgende temperatuur al goed in.
Na een goede 1 1/2 uur kwamen we aan in Bemmel, waar we als eerste met de bus arriveerde, wat voor ons s avonds weer een voordeel bleek. Ilona, onze chauffeur kon daardoor haar bus op de eerste plek parkeren , wat s avonds in ons voordeel sprak. Maak ik loop op de zaken vooruit.
De bemmelse dweildag bestaat uit ca 60 bands, waarvan er 20 in de wedstrijdklasse mee doen. De overige 39 stonden net zoals wij in de leutklasse. Er moesten per band,4 blokken gespeeld worden. Ons eerste blok begon om half 12 en toen konden we gelukkig nog in de schaduw staan. Het beloofde die dag 32 graden te worden, dus overal werden de schaduwplekken goed benut.
Mede daardoor klonk ons eerste blok, als een klok en dat gaf ons moed voor de volgende blokken. Het volgende blok was ruim 1 1/2 uur later, en toen merkte we wel dat de temperatuur eigenlijk niet meer te doen was.
Maar door alle extra waterpunten die de organisatie op het terrein had laten plaatsen en de nodige versnaperingen kwamen we de blokken door. Alle blokken, die we die dag gespeeld hebben, bleven top klinken, en ik kan dan ook niet anders zeggen dat ik waanzinnig trots ben op deze ploeg, dat ze de dag zo doorstaan hebben. Petje af. Zo rond kwart voor 6 togen we weer richting de bus om onderweg nog even te stoppen voor een snelle hap en rond 8 uur savonds Maassluis weer binnen te rijden.
Dit was werkelijk een top dag. Met een iets mindere temperatuur misschien nog beter te handelen. Ik zeg…..op naar de volgende.
Ook dit jaar mochten we de rollaloop van de Tweemaster in Maassluis weer muzikaal begeleiden. Een jaarlijks terug kerende traditie waar de bewoners van de Tweemaster heel graag aan mee doen.
Ook dit jaar werden we weer uitgenodigd om vooraf mee te eten, wat altijd een enorm gezellige boel is.
Na het avondeten, stonden de bewoners al te trappelen om aan de Rollaloop te beginnen. Rond 10 voor 7 gingen de deuren open en rolde de meeste bewoners al naar buiten om te starten. Ieder jaar lijken het, ondanks de warme omstandigheden, weer meer te worden. Enorm gezellig. De bewoners vertrokken op onze vrolijke muziek, en nadat de laatste bewoner uit het zicht verdwenen was, togen we naar de achterkant alwaar de eerste bewoners alweer voorbij kwamen. Na een goede 20 minuten kwamen ze weer in zicht, en konden ze al spelend begeleid door ons, weer naar binnen voor een beetje verkoeling. Want wat was het warm. Na nog wat nummers binnen gespeeld te hebben, en wat laatste foto’s te hebben gemaakt, met onze oude voorzitter, die helaas al een hele tijd woont in de Tweemaster, zat het voor ons er weer op. Ook dit jaar was dit weer enorm dankbaar en kijken we weer uit naar volgend jaar.
En op zaterdag 27 mei volgde ons laatste optreden voor dit weekend. Het 3de elftal van voetbal vereniging MVV Maasland was kampioen geworden en werden die dag gehuldigd. Het weer was goed, de stemming zat er al goed in voordat we begonnen, en toen we ons hadden verzameld op het veld, klonken de eerste deunen al snel. Heel even werd er gestopt met voetballen, toen het elftal erachter kwam dat we voor hun “ingevlogen” waren.
Maar al snel moest de wedstrijd vervolgt worden. Er is immers een planning op zo’n dag en iedereen weet dat zo’n planning nooit loopt zoals het zo moeten. Maar dat mocht de pret niet drukken. Het elftal speelde door, en wonnen ook deze wedstrijd en tegen de tijd dat het signaal klonk dat de wedstrijd voorbij was, waren ook wij klaar met ons eerste blok. Tijdens het uitreiken van de kampioensschaal, speelde wij een aantal keer , lang zullen ze leven, en daarna konden we richting de kantine. Daar stond een lekker drankje klaar, en na ongeveer een half uurtje pauze te hebben gehad, kwamen de voetballers het terras op en speelde we ze nog een goede 20 minuten toe. Ook dit optreden zat er rond 15.30 op voor ons en konden we allemaal richting huis. Een druk maar voldaan weekend.
Op 26 mei was het een heugelijke dag voor een van onze leden. Haar vader trad in het huwelijk, en ze had ons gevraagd, om een vrolijke deun te komen brengen. Iets waar wij natuurlijk met veel plezier gehoor aan geven.
Rond 20.30 verzamelden we ons in Zwartewaal bij de jachthaven om vervolgens rond 21.00 uur te beginnen met onze serenade.
Op verzoek van Iris speelde we achtereen, lang zal ze leven, Multicolour, Pianoman, Sweet Caroline, en Echte Vrienden. 2 van deze nummers gingen voor het eerst live, dus dat was wel even spannend, maar werden goed ontvangen, en klonken ook als een klok. Bij Sweet Caroline, gingen de aanwezige gasten los, en zat de stemming er goed in.
Nadat we afgesloten hadden met Echte Vrienden, wat zo langzamerhand ons lifelied wordt, kregen we van het bruidspaar nog een drankje aangeboden en zat het er voor ons weer op. Dit was een heerlijk optreden om te doen. En voor het bruidspaar:
Ook bij de Furietoeters denken we wel eens aan de serieuze dingen in het leven. Al jaren is het een traditie dat de tambours van Het Wapen van Maassluis, het begeleiden van de dodenherdenking in Maassluis verzorgen. Sinds dat we verder zijn gegaan onder de naam Furietoeters is deze traditie gebleven. Zo ook weer dit jaar.
Rond 19.30 verzamelden onze tambours bij het metrostation in Maassluis om vanuit daar rond 19.50 richting de jaarlijkse herdenking. In het al zo bekende tempo vertrokken zij, gevolgd door de zeekadetten, richting het monument. Daar aangekomen, werden de tambours op de bekende plek stil gezet en werd het hier muzikaal overgenomen door de harmonie. Zo rond 20.30 zat het er weer op en toog iedereen weer huiswaarts.
Op dit jaar begon voor ons de carnaval weer. Na 2 jaar Corona kon je merken dat iedereen wel weer toe was aan een feestje. Voor ons begon dit op 18 februari jl. Onze vrienden van de CV de Smooksnuivers uit Rozenburg, konden niet wachten om een feestje te bouwen.
‘s Middags rond half een vertrok een kleine stoet met ons voorop vanaf de “tempel der zotheid” richting het centrum van Rozenburg. Helaas liet het weer ons een beetje in de steek, en stond er dan ook weinig publiek langs de kant.
Aangekomen op het plein in het winkelhart van Rozenburg, begonnen we aan onze traditionele rondtocht langs de winkeliers, want ja het moet natuurlijk ergens van betaald worden.
Na een kleine 20 minuten doorlopen, kwam de volgende traditie. Het uitreiken van de sleutel van de stad aan Prins Carnaval. Echter hadden we dit jaar voor het eerst een Prinses Carnaval. Was ook voor het wijkbestuur even wennen.
Na alle plichtplegingen togen we met de Raad van in onze kielzog weer richting de “tempel der Zotheid” en zat het er voor ons in de middag op. We konden ons gaan opmaken voor een gezellige avond vol carnavalsplezier.
Rond half 9 ‘s avonds verzamelde we ons bij de “tempel der Zotheid” en viel het ons op dat de stemming er al goed in zat. Rond negen uur “toeterden” we het hele gezelschap naar binnen en stond niets een gezellige avond mee in de weg. De stemming bleef er goed in, de muziek ging lekker en voor dat we het wisten was de avond ten einde. We hebben gezorgd dat het dak eraf ging en dat voelde weer enorm goed, na twee jaar niets mogen doen. Op naar volgende jaar.
Maar het carnavalsgedruis zat er voor ons nog niet op. Na de zondag bijgekomen te zijn, maakte we ons op voor 2 dagen Duitsland. Maandag 20 februari waren we uitgenodigd in Monnheim am Rhein om daar mee te lopen in de grote optocht, en dinsdag 21 februari gingen we naar Monchengladbach.
Rond half 8 verzamelde we ons in het Muziekgebouw en konden we rond 8 uur vertekken richting Duitsland.
Voor deze gelegenheid was er een klein treintje mee. We willen immers alle leden mee hebben, maar niet iedereen kan die afstand meer lopen. Dit was echt een enorme uitkomst. Aangekomen in Monnheim stond deze al klaar en na de nodige versieringen te hebben aangebracht konden we richting het startpunt.
Onze Zugleiter, van de laatste keer Monnheim stond ons al op te wachten. Hij verwelkomde ons hartelijk en begeleide ons naar het beginpunt. Om 11 minuten over 2 gingen we van start en we waren de 4de in de optocht. Het waaide wel, maar het zonnetje kwam door en ook deze keer klonk het muzikaal top. Het publiek deed lekker mee, en voordat je het dan doorhebt, is de tocht voorbij. Terug naar het beginpunt waar de bus weer klaar stond om ons naar het overnachtingsadres te brengen. We werden naar de Jeugdherberg gebracht waar we voor de corona ook hadden overnacht, en na een goede maaltijd, ging iedereen een beetje zijn eigen gang. Toch was er ook nog een flinke groep die er nog een gezellige avond van maakte,en zo rond 11 uur ‘s avonds was het wel tijd om richting bed te gaan. De volgende dag beloofde ook weer een lange dag te worden.
Na een goede nachtrust, was iedereen op tijd weer wakker, en na een goed ontbijt en de spullen te hebben opgeruimd vertrokken we rond half 11 naar het startpunt voor de optocht van Monchengladbach. Hier waren wel wat strubbels. Ons treintje moest ‘s morgens nog door een aparte keuring, en was dus al vroeg vertrokken. Toen wij aankwamen bij het startpunt was deze in geen velden of wegen te bekennen. Dat werd nog een issue. Echter bleek deze optocht zo lang te zijn, en bleek dat onze trein op nr 34 reed. Dus duurde het best een flinke tijd voordat we weer samengevoegd werden. Hier zou de optocht starten om 13.11 uur, maar als je dan nr34 bent duurt het wel even voordat je werkelijk in beweging komt. Nadat we dan eindelijk weer herenigd waren met elkaar, konden we dan eindelijk gaan rijden. In Monchengladbach staan de mensen werkelijk 3 rijen dik, en dat speelt echt enorm lekker. Ook de beveiliging die om ons heen liepen, was fantastisch. Goed dat het er is, maar jammer dat het nodig is.
Na een flink tijd onderweg te zijn geweest, kwam er wellicht een kleine kink in de kabel. Ons treintje had een motor van 18 pk en moest een flinke vaart hebben om heuvels op te gaan. Voor een ieder die deze optocht kent, weet ook dat er bijna aan het eind een flinke heuvel in zit. En als je nr 34 in de stoet bent, is de vaart er een beetje uit. Dus met flink duimen dat de groep dit voor ons liep, een beetje door zou lopen probeerde onze Jan de heuvel te bedwingen, en ging er een luid gejuich op toen dat ook werkelijk lukte. Dit had ons treintje overwonnen. Toen de volgende. Deze trein had geen remmen en moet dan ook op de motor afremmen. Maar wat omhoog gaat, moet ook weer naar beneden. Toen liep de groep voor ons ook gelukkig goed door, en Jan had de trein goed onder controle dus ook dit liep goed af. Rond 5 uur kwamen we weer aan bij het eindpunt, waar onze lopende leden terug liepen naar de bus en een kleine groep bij Jan in de trein bleef zitten, om direct naar het eindpunt te gaan, waar de bus ook heen zou komen. Helaas liep dat een beetje in de soep, aangezien er een kleine tunnel was, waar de bus niet onder door kon. Dan maar weer terug lopen met alle instrumenten en met hulp van diegene die ondertussen wel de bus bereikt hadden, konden we dan rond 6 uur de weg terug naar huis aanvangen. Rond 10 uur kwamen we weer aan bij het Muziekgebouw, en kon iedereen nadat de bus hadden leeggehaald en opgeruimd, weer huiswaarts keren. Deze carnavalsdagen waren er een paar om nooit meer te vergeten. Hopelijk kunnen we dit volgend jaar weer op deze manier doen
Dit jaar was de start van de halve marathon gewoon in januari en dat betekend doorbikkelen. Nadat de marathon vorig jaar verplaatst moest worden naar Mei ivm corona, en we heerlijk in onze polo’s in de zon stonden,
was het vandaag wel even anders. Rond kwart over 12 verzamelden we ons op de sintelbaan achter het gebouw, waar de start rond 13 uur zou beginnen. Gewapend in jas, muts,sjaal en handschoenen zag het er wel wat anders uit dan in mei.
Maar ook nu probeerde we er weer een feestje van te maken. Het koste wat moeite om de blaasinstrumenten warm te maken, maar al snel klonken de eerste klanken en kwamen de eerste lopers langs om zich warm te lopen. Na een goede twintig minuten was het tijd voor de 10 km om te starten en verplaatsten wij ons naar het andere kant van het terrein om ze spelend te laten starten. Voor ons was het even een kleine pauze, en namen we deze tijd om ook een groepsfoto te maken in onze nieuwe jassen.
Na een kleine tien minuten zou ook de 5 km starten en onder de klanken van “ons moeder zee nog” werden ze “afgeschoten” en zat het er voor ons weer op. Het was een koud maar toch gezellig optreden.
Dus u ziet het, in welke weersomstandigheden u een optreden wilt, de Furietoeters Maassluis zijn niet voor 1 gat te vangen.
Op 7 januari hadden we onze jaarlijkse nieuwjaarsreceptie. Deze keer werd besloten om het eens een keertje anders te doen. Na alle ellende van de afgelopen 2 jaar werd het weer eens tijd voor een feestje. We zouden een zeventiger jaren party houden. Het idee werd alom goed ontvangen en de voorbereidingen konden beginnen.
Voor deze gelegenheid werd er een lijst opgesteld, waarop iedereen kon noteren wat hij of zij mee zou nemen danwel zou klaarmaken. De lijst stroomde al snel vol, en op de dag zelf, stroomde ook het gebouw, dat voor deze gelegenheid was aangepast aan de jaren 70, al snel vol.
De stemming zat er al snel goed in. Ook het vele eten viel goed in de smaak, en nadat iedereen verzadigd was, kon de dj aan de gang. Er werd volop gedanst en gezongen en uiteraard was er ook nog tijd voor de jaarlijkse terugblik. Gelukkig zijn we een club die er ondanks de coronacrisis goed doorheen gerold zijn. We mogen ons zelf gelukkig prijzen dat we er zelfs een aantal leden bij gekregen hebben. De avond vorderde gestaag en al snel was het een feestje dat nog tot in de late uurtjes doorging. Natuurlijk mocht ook de groepsfoto niet ontbreken.
Het was een feestje om vaak over na te praten en dat laat maar weer eens zien wat voor hechte club we zijn. In voor en tegenspoed, steunen we elkaar.
Ook dit zijn de Furietoeters Maassluis, een club waar ik trots op ben.
Deze website gebruikt cookies u kunt alles na lezen op onze Privacy pagina
