En op zaterdag 27 mei volgde ons laatste optreden voor dit weekend. Het 3de elftal van voetbal vereniging MVV Maasland was kampioen geworden en werden die dag gehuldigd. Het weer was goed, de stemming zat er al goed in voordat we begonnen, en toen we ons hadden verzameld op het veld, klonken de eerste deunen al snel. Heel even werd er gestopt met voetballen, toen het elftal erachter kwam dat we voor hun “ingevlogen” waren.
Maar al snel moest de wedstrijd vervolgt worden. Er is immers een planning op zo’n dag en iedereen weet dat zo’n planning nooit loopt zoals het zo moeten. Maar dat mocht de pret niet drukken. Het elftal speelde door, en wonnen ook deze wedstrijd en tegen de tijd dat het signaal klonk dat de wedstrijd voorbij was, waren ook wij klaar met ons eerste blok. Tijdens het uitreiken van de kampioensschaal, speelde wij een aantal keer , lang zullen ze leven, en daarna konden we richting de kantine. Daar stond een lekker drankje klaar, en na ongeveer een half uurtje pauze te hebben gehad, kwamen de voetballers het terras op en speelde we ze nog een goede 20 minuten toe. Ook dit optreden zat er rond 15.30 op voor ons en konden we allemaal richting huis. Een druk maar voldaan weekend.
Op 26 mei was het een heugelijke dag voor een van onze leden. Haar vader trad in het huwelijk, en ze had ons gevraagd, om een vrolijke deun te komen brengen. Iets waar wij natuurlijk met veel plezier gehoor aan geven.
Rond 20.30 verzamelden we ons in Zwartewaal bij de jachthaven om vervolgens rond 21.00 uur te beginnen met onze serenade.
Op verzoek van Iris speelde we achtereen, lang zal ze leven, Multicolour, Pianoman, Sweet Caroline, en Echte Vrienden. 2 van deze nummers gingen voor het eerst live, dus dat was wel even spannend, maar werden goed ontvangen, en klonken ook als een klok. Bij Sweet Caroline, gingen de aanwezige gasten los, en zat de stemming er goed in.
Nadat we afgesloten hadden met Echte Vrienden, wat zo langzamerhand ons lifelied wordt, kregen we van het bruidspaar nog een drankje aangeboden en zat het er voor ons weer op. Dit was een heerlijk optreden om te doen. En voor het bruidspaar:
Ook bij de Furietoeters denken we wel eens aan de serieuze dingen in het leven. Al jaren is het een traditie dat de tambours van Het Wapen van Maassluis, het begeleiden van de dodenherdenking in Maassluis verzorgen. Sinds dat we verder zijn gegaan onder de naam Furietoeters is deze traditie gebleven. Zo ook weer dit jaar.
Rond 19.30 verzamelden onze tambours bij het metrostation in Maassluis om vanuit daar rond 19.50 richting de jaarlijkse herdenking. In het al zo bekende tempo vertrokken zij, gevolgd door de zeekadetten, richting het monument. Daar aangekomen, werden de tambours op de bekende plek stil gezet en werd het hier muzikaal overgenomen door de harmonie. Zo rond 20.30 zat het er weer op en toog iedereen weer huiswaarts.
Op dit jaar begon voor ons de carnaval weer. Na 2 jaar Corona kon je merken dat iedereen wel weer toe was aan een feestje. Voor ons begon dit op 18 februari jl. Onze vrienden van de CV de Smooksnuivers uit Rozenburg, konden niet wachten om een feestje te bouwen.
‘s Middags rond half een vertrok een kleine stoet met ons voorop vanaf de “tempel der zotheid” richting het centrum van Rozenburg. Helaas liet het weer ons een beetje in de steek, en stond er dan ook weinig publiek langs de kant.
Aangekomen op het plein in het winkelhart van Rozenburg, begonnen we aan onze traditionele rondtocht langs de winkeliers, want ja het moet natuurlijk ergens van betaald worden.
Na een kleine 20 minuten doorlopen, kwam de volgende traditie. Het uitreiken van de sleutel van de stad aan Prins Carnaval. Echter hadden we dit jaar voor het eerst een Prinses Carnaval. Was ook voor het wijkbestuur even wennen.
Na alle plichtplegingen togen we met de Raad van in onze kielzog weer richting de “tempel der Zotheid” en zat het er voor ons in de middag op. We konden ons gaan opmaken voor een gezellige avond vol carnavalsplezier.
Rond half 9 ‘s avonds verzamelde we ons bij de “tempel der Zotheid” en viel het ons op dat de stemming er al goed in zat. Rond negen uur “toeterden” we het hele gezelschap naar binnen en stond niets een gezellige avond mee in de weg. De stemming bleef er goed in, de muziek ging lekker en voor dat we het wisten was de avond ten einde. We hebben gezorgd dat het dak eraf ging en dat voelde weer enorm goed, na twee jaar niets mogen doen. Op naar volgende jaar.
Maar het carnavalsgedruis zat er voor ons nog niet op. Na de zondag bijgekomen te zijn, maakte we ons op voor 2 dagen Duitsland. Maandag 20 februari waren we uitgenodigd in Monnheim am Rhein om daar mee te lopen in de grote optocht, en dinsdag 21 februari gingen we naar Monchengladbach.
Rond half 8 verzamelde we ons in het Muziekgebouw en konden we rond 8 uur vertekken richting Duitsland.
Voor deze gelegenheid was er een klein treintje mee. We willen immers alle leden mee hebben, maar niet iedereen kan die afstand meer lopen. Dit was echt een enorme uitkomst. Aangekomen in Monnheim stond deze al klaar en na de nodige versieringen te hebben aangebracht konden we richting het startpunt.
Onze Zugleiter, van de laatste keer Monnheim stond ons al op te wachten. Hij verwelkomde ons hartelijk en begeleide ons naar het beginpunt. Om 11 minuten over 2 gingen we van start en we waren de 4de in de optocht. Het waaide wel, maar het zonnetje kwam door en ook deze keer klonk het muzikaal top. Het publiek deed lekker mee, en voordat je het dan doorhebt, is de tocht voorbij. Terug naar het beginpunt waar de bus weer klaar stond om ons naar het overnachtingsadres te brengen. We werden naar de Jeugdherberg gebracht waar we voor de corona ook hadden overnacht, en na een goede maaltijd, ging iedereen een beetje zijn eigen gang. Toch was er ook nog een flinke groep die er nog een gezellige avond van maakte,en zo rond 11 uur ‘s avonds was het wel tijd om richting bed te gaan. De volgende dag beloofde ook weer een lange dag te worden.
Na een goede nachtrust, was iedereen op tijd weer wakker, en na een goed ontbijt en de spullen te hebben opgeruimd vertrokken we rond half 11 naar het startpunt voor de optocht van Monchengladbach. Hier waren wel wat strubbels. Ons treintje moest ‘s morgens nog door een aparte keuring, en was dus al vroeg vertrokken. Toen wij aankwamen bij het startpunt was deze in geen velden of wegen te bekennen. Dat werd nog een issue. Echter bleek deze optocht zo lang te zijn, en bleek dat onze trein op nr 34 reed. Dus duurde het best een flinke tijd voordat we weer samengevoegd werden. Hier zou de optocht starten om 13.11 uur, maar als je dan nr34 bent duurt het wel even voordat je werkelijk in beweging komt. Nadat we dan eindelijk weer herenigd waren met elkaar, konden we dan eindelijk gaan rijden. In Monchengladbach staan de mensen werkelijk 3 rijen dik, en dat speelt echt enorm lekker. Ook de beveiliging die om ons heen liepen, was fantastisch. Goed dat het er is, maar jammer dat het nodig is.
Na een flink tijd onderweg te zijn geweest, kwam er wellicht een kleine kink in de kabel. Ons treintje had een motor van 18 pk en moest een flinke vaart hebben om heuvels op te gaan. Voor een ieder die deze optocht kent, weet ook dat er bijna aan het eind een flinke heuvel in zit. En als je nr 34 in de stoet bent, is de vaart er een beetje uit. Dus met flink duimen dat de groep dit voor ons liep, een beetje door zou lopen probeerde onze Jan de heuvel te bedwingen, en ging er een luid gejuich op toen dat ook werkelijk lukte. Dit had ons treintje overwonnen. Toen de volgende. Deze trein had geen remmen en moet dan ook op de motor afremmen. Maar wat omhoog gaat, moet ook weer naar beneden. Toen liep de groep voor ons ook gelukkig goed door, en Jan had de trein goed onder controle dus ook dit liep goed af. Rond 5 uur kwamen we weer aan bij het eindpunt, waar onze lopende leden terug liepen naar de bus en een kleine groep bij Jan in de trein bleef zitten, om direct naar het eindpunt te gaan, waar de bus ook heen zou komen. Helaas liep dat een beetje in de soep, aangezien er een kleine tunnel was, waar de bus niet onder door kon. Dan maar weer terug lopen met alle instrumenten en met hulp van diegene die ondertussen wel de bus bereikt hadden, konden we dan rond 6 uur de weg terug naar huis aanvangen. Rond 10 uur kwamen we weer aan bij het Muziekgebouw, en kon iedereen nadat de bus hadden leeggehaald en opgeruimd, weer huiswaarts keren. Deze carnavalsdagen waren er een paar om nooit meer te vergeten. Hopelijk kunnen we dit volgend jaar weer op deze manier doen
Dit jaar was de start van de halve marathon gewoon in januari en dat betekend doorbikkelen. Nadat de marathon vorig jaar verplaatst moest worden naar Mei ivm corona, en we heerlijk in onze polo’s in de zon stonden,
was het vandaag wel even anders. Rond kwart over 12 verzamelden we ons op de sintelbaan achter het gebouw, waar de start rond 13 uur zou beginnen. Gewapend in jas, muts,sjaal en handschoenen zag het er wel wat anders uit dan in mei.
Maar ook nu probeerde we er weer een feestje van te maken. Het koste wat moeite om de blaasinstrumenten warm te maken, maar al snel klonken de eerste klanken en kwamen de eerste lopers langs om zich warm te lopen. Na een goede twintig minuten was het tijd voor de 10 km om te starten en verplaatsten wij ons naar het andere kant van het terrein om ze spelend te laten starten. Voor ons was het even een kleine pauze, en namen we deze tijd om ook een groepsfoto te maken in onze nieuwe jassen.
Na een kleine tien minuten zou ook de 5 km starten en onder de klanken van “ons moeder zee nog” werden ze “afgeschoten” en zat het er voor ons weer op. Het was een koud maar toch gezellig optreden.
Dus u ziet het, in welke weersomstandigheden u een optreden wilt, de Furietoeters Maassluis zijn niet voor 1 gat te vangen.
Op 7 januari hadden we onze jaarlijkse nieuwjaarsreceptie. Deze keer werd besloten om het eens een keertje anders te doen. Na alle ellende van de afgelopen 2 jaar werd het weer eens tijd voor een feestje. We zouden een zeventiger jaren party houden. Het idee werd alom goed ontvangen en de voorbereidingen konden beginnen.
Voor deze gelegenheid werd er een lijst opgesteld, waarop iedereen kon noteren wat hij of zij mee zou nemen danwel zou klaarmaken. De lijst stroomde al snel vol, en op de dag zelf, stroomde ook het gebouw, dat voor deze gelegenheid was aangepast aan de jaren 70, al snel vol.
De stemming zat er al snel goed in. Ook het vele eten viel goed in de smaak, en nadat iedereen verzadigd was, kon de dj aan de gang. Er werd volop gedanst en gezongen en uiteraard was er ook nog tijd voor de jaarlijkse terugblik. Gelukkig zijn we een club die er ondanks de coronacrisis goed doorheen gerold zijn. We mogen ons zelf gelukkig prijzen dat we er zelfs een aantal leden bij gekregen hebben. De avond vorderde gestaag en al snel was het een feestje dat nog tot in de late uurtjes doorging. Natuurlijk mocht ook de groepsfoto niet ontbreken.
Het was een feestje om vaak over na te praten en dat laat maar weer eens zien wat voor hechte club we zijn. In voor en tegenspoed, steunen we elkaar.
Ook dit zijn de Furietoeters Maassluis, een club waar ik trots op ben.
Gepassioneerd zoals we zijn maakte we ons klaar voor het optreden bij basisschool St. Leonardes in Brielle. Hier zouden we de leerlingen voor het kerstdiner muzikaal naar binnen begeleiden. Echter onderweg bleek het erg druk en raakte we zelfs een lid kwijt omdat zijn Tom Tom niet deed wat deze moest doen. Eindelijk aangekomen was het zoeken van een parkeerplaats een flinke klus maar gelukkig toch gevonden. Zoals gezegd waren we niet helemaal compleet maar dat mocht de pret niet drukken. degene die eerst nog in de file stond bereikte ons toch nog waar we blij mee waren wan deze jongeman was verantwoordelijk voor de bij instrumenten. Eindelijk konden we ons warm gaan spelen want het was enorm koud. compleet in onze nieuwe blauwe jassen en heerlijke warme rode sjaal en niet te missen onze kerstmuts gingen we van start. We speelde onder begeleiding van onze dirigent Michiel de Boer.
Het optreden werd goed ontvangen door ouders en dansende kinderen. ja er zongen zelfs ouders mee op onze muziek. Na afloop nog even warm worden met chocomel met slagroom en toen zat het er voor dit jaar voor ons op. Fijne feestdagen en tot volgend jaar.
Vlak na alle Sinterklaas optredens en voor de kerst, namen we ook nog een voorproefje op de carnaval. Op zaterdag 17 dec jl. was het Prinsenbal van CV de Smooksnuivers in Rozenburg. Ook dit is zo langzamerhand een traditie geworden om hier de muziek te verzorgen, en dus togen we rond 19.45 richting de feestzaal waar het al een gezellige drukte was. Behalve de Smooksnuivers komen er ook andere carnavalsverenigingen en dan is de zaal snel gevuld.
Even voor half 9 stelde we ons op, zodat de aanwezige verenigingen al in polonaise de feestelijk aangeklede zaal binnen konden komen.
zanger Richie
Na de klanken van Pipi Langkous, waren alle verenigingen voorgesteld en kon het feest echt van start gaan. Ons 1e blok zorgde ervoor dat alles in polonaise ging en 20 minuten later pas weer van de vloer gingen. De stemming zat er goed in. Ook de muzikale klanken van de DJ en van zanger Richie werden goed ontvangen. Het was een drukke avond, en warm ook, maar ook dit optreden konden we weer met een goed gevoel afsluiten. Op naar het groot carnaval in februari.
Nadat iedereen weer was bijgekomen van de kou van de intocht bij het Sophia, togen we nog 1x op pad om de Sint een warm welkom te geven. Dit keer in Verzorgingshuis de Tweemaster in Maassluis. Rond kwart of 3 verzamelde we ons daar, alwaar de bewoners net een bingo achter de rug hadden en zaten te wachten op de dingen die komen gingen.
Rond half 4 togen we met de Sint naar de hal waar de bewoners er al helemaal klaar voor waren, en onder de luide klanken van Sinterklaasje kom maar binnen, (wat gelukkig ook nog luid werd meegezongen) werden we met veel plezier ontvangen.
Na nog diverse nummers te hebben gespeeld sloten we het laatste Sinterklaasoptreden voor dit jaar af. Ook dit was er weer een met veel dankbaarheid.
Al jaren verzorgen we de Sinterklaasintocht voor het Sophia Kinderziekenhuis en dit jaar werden we ook gevraagd voor het sint/personeelsfeest op 26-11-2022. Dit werd uiteraard georganiseerd voor de kinderen van het personeel maar ook voor het personeel dat zich zo enorm had ingezet tijdens de coronacrisis.
Rond 9 uur verzamelde we ons met een flinke groep bij het Sophia waar we eerst werden ontvangen met koffie en thee en een heerlijke ontbijttafel. Nadat we allemaal onze buiken hadden rond gegeten, stroomde de kids met hun ouders binnen en kon het sinterklaasfeest beginnen.
Nadat alle kids lekker gekleurd hadden en heerlijk gesnoept, werd het tijd om de Sint naar binnen te halen. Dit gebeurde uiteraard onder luid gezang en kon de Sint plaats nemen op zijn zetel. Na nog een aantal sinterklaasnummers te hebben gespeeld, zat het er voor ons weer op.
Ruim 1 1/2 week erna, op 5 dec waren we terug bij het Sophia. Deze keer voor de Intocht van de Sint. Al vroeg verzamelde we ons in het gebouw alwaar onze vrienden van Nooteboom Touringcars weer een bus beschikbaar hadden gesteld om ons naar Rotterdam te brengen. Ondanks dat het vroeg was, zat de stemming er bij ons al goed in en had de “bende van ellende”er weer enorm veel zin in.
Aangekomen in Rotterdam, werden we opnieuw verwelkomd met een heerlijke ontbijttafel en koffie en thee. Al jaren is de verzorging hier perfect, en doen we dit dan ook met enorm veel plezier en liefde.
Zo rond half 9 togen we naar de startplaats en het weer was ons goed gezind. We vertrokken met miezerregen, was het droog zodra we begonnen met lopen. Ook dit jaar werden we weer vergezeld door diverse oudere en nieuwere auto’s en onder luid getoeter kwam de Sint dan ook aan bij het Sophia Kinderziekenhuis.
Ook wij togen naar binnen, en speelde er lekker op los. Nadat de Sint zijn weg naar zijn podium gevonden had, en de diverse act van de Pieten plaats hadden gevonden, zat het er voor ons op. Ook dit jaar was dit weer een feestje om dit te doen. Tot volgend jaar Sinterklaas.
Deze website gebruikt cookies u kunt alles na lezen op onze Privacy pagina
