Nederland, Bemmel. Zondag 9 juni was het al vroeg verzamelen bij het gebouw om rond 8 uur te vertrekken.
Ook dit jaar hadden we ons weer ingeschreven voor het grootste dweilfestival van Nederland, Bemmel. Zondag 9 juni was het al vroeg verzamelen bij het gebouw om rond 8 uur te vertrekken. Deze keer deelde we de bus met “de Herremenie “uit Naaldwijk. We vertrokken keurig op tijd. Het is wat passen en meten als je met zoveel muzikanten en bagage in een bus zit, maar na wat passen en meten zat alles er in.
Onze buschauffeur kon goed doorrijden en rond 10 uur reden we Bemmel binnen. Ilona kon ons vlak bij het beginpunt afzetten, en rond kwart over 10 konden we ons melden en aan de koffie. Gelukkig was het niet zo warm als vorig jaar, toen we de hele dag ver boven de 30 graden zaten. Dat zat er nu niet in.
Om 11 uur werd het festival officieel geopend door de winnaars van vorig jaar, en kon het hele spektakel beginnen. Om kwart voor 12 was de start voor ons eerste blok. We hebben sinds dit jaar aardig wat nieuwe nummers op de lessenaar gehad, en deze trokken enorm veel publiek en leuke reacties. Ook onze nieuwe jassen, leverde ons veel leuke commentaren op.
Na een goede twintig minuten waren we klaar, en konden we op zoek naar de tweede locatie. De blokken van optredens lagen ongeveer 1 1/2 uur uit elkaar, dus er was tijd genoeg om van punt a naar punt b te gaan. Bij het tweede blok startte we met Spaanse Zon, en we hadden onze eigen Spaanse Schone”” bij ons. Ria trok met haar castagnetten en in een spaanse jurk veel publiek, en er werd lekker mee gedanst en gezongen.
We waren ingepland voor 4 blokken, en rond 16.45 sloten we het laatste blok af. Ilona pikte ons weer op waar ze ons had afgezet, en rond half 8 reden we Maassluis weer binnen.
Deze dagen zijn vermoeiend, maar enorm stimulerend, maar enorm leuk om te doen. Op naar volgend jaar.
Nadat we de zaterdagavond voor Rosenmontag bij de Smooksnuivers hadden afgesloten, stonden er nog twee dagen Carnaval voor ons op het programma. Het begint zo langzamerhand een traditie te worden om Rosenmontag en de dinsdag erna naar Monnheim en Monchengladbach te vertrekken voor de naar zeggen, grootste optocht in Europa.
Zo gezegd, zo gedaan. Nadat iedereen de zondag had gebruikt om weer bij te komen en kracht op te doen voor Duitsland, vertrokken we afgelopen maandagochtend rond 8 uur vanaf ons clubgebouw. Helaas konden er wat vaste leden niet mee door omstandigheden, maar dankzij onze invallers van Metro Scheveningen, Jan-Willem, Kees en Marjolijn beloofde het toch een feestje te worden
Chauffeur Henry moest wel even aan ons wennen, maar al snel zat ook in de bus de sfeer er goed in. Het zonnetje scheen, en dat is sowieso al 70% van het hele optreden wat het een stuk aangenamer maakt. Na onderweg nog een pitstop te hebben gemaakt, kwamen we aan in Monnheim waar treintje “Jan” al op ons stond te wachten. Ook deze twee dagen heeft hij ons weer door de optochten heen geloodst.
Ook onze Zugleider Andreas was weer van de partij en toen we goed en wel geinstalleerd waren konden we aan de tocht beginnen.
Publiek was fantastisch en ook de medewerking van de andere praalwagens was te gek, en zo gebeurde het dat we voor dat we het wisten al aan het eind gekomen waren. Zonder al te veel tegenslag kwamen we rond 4 uur aan het eind van de optocht en konden we alles weer in de bus laden die daar al op ons stond te wachten.
Nadat iedereen weer op zijn plek zat, vertrokken we naar ons onderkomen in Bruggen, een jeugdherberg waar we nu voor de 3e keer konden overnachten. Ook Showband Marum was daar aanwezig. Deze keer kozen we er voor om in een restaurant ons diner te doen, en zo vertrokken we met de bus en met Jan richting het restaurant in Bruggen, waar we heerlijk konden genieten van een fantastische maaltijd. Dit restaurant is zeker een aanrader. Er werd gedronken, gegeten en uiteraard ook enorm gelachen, en weer bewees deze dag dat wij eigenlijk een grote familie zijn.
Nadat het etentje afgerond was, gingen we terug naar de Jeugdherberg. Een aantal van ons reden met Jan mee terug, maar het grootste gedeelte ging terug lopen. Ik hoef u natuurlijk niet te vertellen, dat dat niet helemaal zonder slag of stoot is gegaan. Onderweg werden de nodige liedjes gezongen, weliswaar niet allemaal met de originele tekst, en kwam de groep al lachend aan bij de Jeugdherberg alwaar Showband Marum in de hal, in het donker gezellig bij elkaar zaten. Wij zochten toch liever het licht op, en in de eetzaal werd er nog een gezellig feestje gebouwd, want dat kunnen we wel bij de Furietoeters. Al snel hadden sommige leden van Marum door dat het bij ons toch ook wel gezellig was, en kwamen zij er gezellig bij zitten.
Met de nodige muziek, drankjes, hapjes kroop de tijd langzaam naar middernacht, waar we allemaal op zaten te wachten. Onze sousafonist Erwin was jarig en daar moest natuurlijk voor gezongen worden.
Nadat we aan deze avond een einde hadden gebreid, ruimde we de boel nog even op en ging iedereen richting zijn mandje. De dag erna beloofde ook weer een enorm lange dag te worden. Na een goede nachtrust, was het alweer vroeg ontbijt, en kwamen we langzaam weer in de stemming voor dag 2. Zo rond half 12 stapte iedereen weer in de bus, die ons naar Monchengladbach bracht. Helaas was onze chauffeur flink ziek geworden, en heeft hij van het feestje en van de optocht weinig mee gekregen. Nadat hij een aantal van ons zo dicht mogelijk bij het startpunt had afgezet, bracht hij de rest naar het algemene startpunt waar Erwin nogmaals werd toegespeeld door de daar aanwezige korpsen.
Onze niet lopers, waren ondertussen bij het treintje van Jan aangekomen waar we wederom onze plek in namen. In onze route daarnaartoe waren we best zwaar bepakt, en kwamen we ondertussen een vervoermiddel tegen wat het lopen iets makkelijker maakte. We hebben nou eenmaal wat leden, die dat niet meer redden, maar die we allemaal wel mee willen hebben. Gelukkig kan dat op deze manier nog steeds.
Om 11 over 1 begon hier de optocht en zolangzamerhand kwamen we weer dichterbij onze andere leden. Zo rond half 3 konden we dan eindelijk vertrekken, we waren namelijk nr 53 in de stoet. Ook hier zat de stemming er goed in, en ondanks dat het nu wat kouder was, en meer wind, ging het muzikaal als een speer en was ook deze optocht, na de klim van de eeuwige heuvel, rond 5 uur weer afgelopen. Onze lopers, gingen weer richting de bus terwijl er een paar mee terug reden met Jan naar de plek waar zijn auto met trailer stond. Zo rond 6 uur was de bus ook bij ons aangekomen en konden we weer richting Nederland. Om 7 uur werd er nog even gestopt om iets te eten, en rond half 10 reden we Maassluis weer binnen. Het waren twee hele lange dagen, maar zo enorm leuk. Ik ben enorm trots op mijn muzikale familie.
Onze volledige foto sessie en film kunt u ook op onze site bekijken, en uiteraard ook op YouTube.
Tot de volgende keer.
Deze website gebruikt cookies u kunt alles na lezen op onze Privacy pagina
