Op dit jaar begon voor ons de carnaval weer. Na 2 jaar Corona kon je merken dat iedereen wel weer toe was aan een feestje. Voor ons begon dit op 18 februari jl. Onze vrienden van de CV de Smooksnuivers uit Rozenburg, konden niet wachten om een feestje te bouwen.
‘s Middags rond half een vertrok een kleine stoet met ons voorop vanaf de “tempel der zotheid” richting het centrum van Rozenburg. Helaas liet het weer ons een beetje in de steek, en stond er dan ook weinig publiek langs de kant.
Aangekomen op het plein in het winkelhart van Rozenburg, begonnen we aan onze traditionele rondtocht langs de winkeliers, want ja het moet natuurlijk ergens van betaald worden.
Na een kleine 20 minuten doorlopen, kwam de volgende traditie. Het uitreiken van de sleutel van de stad aan Prins Carnaval. Echter hadden we dit jaar voor het eerst een Prinses Carnaval. Was ook voor het wijkbestuur even wennen.
Na alle plichtplegingen togen we met de Raad van in onze kielzog weer richting de “tempel der Zotheid” en zat het er voor ons in de middag op. We konden ons gaan opmaken voor een gezellige avond vol carnavalsplezier.
Rond half 9 ‘s avonds verzamelde we ons bij de “tempel der Zotheid” en viel het ons op dat de stemming er al goed in zat. Rond negen uur “toeterden” we het hele gezelschap naar binnen en stond niets een gezellige avond mee in de weg. De stemming bleef er goed in, de muziek ging lekker en voor dat we het wisten was de avond ten einde. We hebben gezorgd dat het dak eraf ging en dat voelde weer enorm goed, na twee jaar niets mogen doen. Op naar volgende jaar.
Maar het carnavalsgedruis zat er voor ons nog niet op. Na de zondag bijgekomen te zijn, maakte we ons op voor 2 dagen Duitsland. Maandag 20 februari waren we uitgenodigd in Monnheim am Rhein om daar mee te lopen in de grote optocht, en dinsdag 21 februari gingen we naar Monchengladbach.
Rond half 8 verzamelde we ons in het Muziekgebouw en konden we rond 8 uur vertekken richting Duitsland.
Voor deze gelegenheid was er een klein treintje mee. We willen immers alle leden mee hebben, maar niet iedereen kan die afstand meer lopen. Dit was echt een enorme uitkomst. Aangekomen in Monnheim stond deze al klaar en na de nodige versieringen te hebben aangebracht konden we richting het startpunt.
Onze Zugleiter, van de laatste keer Monnheim stond ons al op te wachten. Hij verwelkomde ons hartelijk en begeleide ons naar het beginpunt. Om 11 minuten over 2 gingen we van start en we waren de 4de in de optocht. Het waaide wel, maar het zonnetje kwam door en ook deze keer klonk het muzikaal top. Het publiek deed lekker mee, en voordat je het dan doorhebt, is de tocht voorbij. Terug naar het beginpunt waar de bus weer klaar stond om ons naar het overnachtingsadres te brengen. We werden naar de Jeugdherberg gebracht waar we voor de corona ook hadden overnacht, en na een goede maaltijd, ging iedereen een beetje zijn eigen gang. Toch was er ook nog een flinke groep die er nog een gezellige avond van maakte,en zo rond 11 uur ‘s avonds was het wel tijd om richting bed te gaan. De volgende dag beloofde ook weer een lange dag te worden.
Na een goede nachtrust, was iedereen op tijd weer wakker, en na een goed ontbijt en de spullen te hebben opgeruimd vertrokken we rond half 11 naar het startpunt voor de optocht van Monchengladbach. Hier waren wel wat strubbels. Ons treintje moest ‘s morgens nog door een aparte keuring, en was dus al vroeg vertrokken. Toen wij aankwamen bij het startpunt was deze in geen velden of wegen te bekennen. Dat werd nog een issue. Echter bleek deze optocht zo lang te zijn, en bleek dat onze trein op nr 34 reed. Dus duurde het best een flinke tijd voordat we weer samengevoegd werden. Hier zou de optocht starten om 13.11 uur, maar als je dan nr34 bent duurt het wel even voordat je werkelijk in beweging komt. Nadat we dan eindelijk weer herenigd waren met elkaar, konden we dan eindelijk gaan rijden. In Monchengladbach staan de mensen werkelijk 3 rijen dik, en dat speelt echt enorm lekker. Ook de beveiliging die om ons heen liepen, was fantastisch. Goed dat het er is, maar jammer dat het nodig is.
Na een flink tijd onderweg te zijn geweest, kwam er wellicht een kleine kink in de kabel. Ons treintje had een motor van 18 pk en moest een flinke vaart hebben om heuvels op te gaan. Voor een ieder die deze optocht kent, weet ook dat er bijna aan het eind een flinke heuvel in zit. En als je nr 34 in de stoet bent, is de vaart er een beetje uit. Dus met flink duimen dat de groep dit voor ons liep, een beetje door zou lopen probeerde onze Jan de heuvel te bedwingen, en ging er een luid gejuich op toen dat ook werkelijk lukte. Dit had ons treintje overwonnen. Toen de volgende. Deze trein had geen remmen en moet dan ook op de motor afremmen. Maar wat omhoog gaat, moet ook weer naar beneden. Toen liep de groep voor ons ook gelukkig goed door, en Jan had de trein goed onder controle dus ook dit liep goed af. Rond 5 uur kwamen we weer aan bij het eindpunt, waar onze lopende leden terug liepen naar de bus en een kleine groep bij Jan in de trein bleef zitten, om direct naar het eindpunt te gaan, waar de bus ook heen zou komen. Helaas liep dat een beetje in de soep, aangezien er een kleine tunnel was, waar de bus niet onder door kon. Dan maar weer terug lopen met alle instrumenten en met hulp van diegene die ondertussen wel de bus bereikt hadden, konden we dan rond 6 uur de weg terug naar huis aanvangen. Rond 10 uur kwamen we weer aan bij het Muziekgebouw, en kon iedereen nadat de bus hadden leeggehaald en opgeruimd, weer huiswaarts keren. Deze carnavalsdagen waren er een paar om nooit meer te vergeten. Hopelijk kunnen we dit volgend jaar weer op deze manier doen
Bedankt iedereen.
